Hee,
-
Ik zit met het volgende, als er familie of vrienden van mijn ouders op bezoek komen dan heb ik altijd een soort angst bij het groeten en gedag zeggen maar bij gewoon vrienden van mij heb ik daar geen last van. Waar het vandaan komt weet ik niet maar heeft iemand hier tips voor?
Gr Chenco
-
'een soort angst’
Wat voor een precies?Vrienden van jou ouders zijn sowieso minder bekend voor je dan vrienden, dus uiteraard dat er een verschil tussen zit.
-
Ik krijg hartkloppingen en ik kom niet goed uit mijn woorden als ik ze zie
-
Ben je verplicht dan om met hun te praten?
-
Te praten niet?
-
@Buffela Ik ben niet verplicht maar mijn ouders vinden het niet leuk als ik op mijn kamer blijf zitten
-
@Superman Wat bedoel je?
-
@CVD Leg ze uit waarom dan, dat je het lastig vind om bij een groep mensen te zitten waar je amper mee om gaat.
Zij moeten wel begrijpen dat er een verschil is in communicatie tussen een tiener (ik schat je rond 14 ergens) en allemaal volwassene.
En als ze het prettig vinden loop gewoon even voorbij, om iets te drinken te halen, zie je iemand die je herkent zeg je hé (naam) bij oogcontact, standaard gespreke, alles goed? Ja met jou ook, laat wat vragen op je af komen en peer 'm weer.Maar dat zijn dingen daar moeten je ouders je gewoon in helpen als ze het willen stimuleren. Doen ze dit niet dan vind ik het ook niet dat ze het kwalijk moeten nemen als je liever boven blijft.
-
@CVD Mijn laptop werkte niet mee.
Ik vroeg of je wel met bepaalde familieleden kan praten of met allemaal niet?
